Woensdag 17 november bracht de postbode mij een rouwannonce. Ik had geen flauw vermoeden wie de overledene zou zijn.
De verbijstering sloeg onmiddellijk toe toen ik de enveloppe opende. Dit kan toch niet: Leo overleden! Direct borrelden vragen op. Weliswaar had ik al hem al even niet ontmoet, maar van ziekte of wat dan ook had ik niets vernomen. Wat een droef bericht. Covid-19 werd Leo fataal op 12 november 2021.
De op 1 oktober 1942 geboren Leo van Vlodorp werd in 2009 door het toenmalig bestuurslid Rob Herber benaderd met het verzoek voorzitter te worden. Er was aarzeling bij Leo, maar na enig aandringen nam hij de uitnodiging aan en kweet zich serieus van zijn taak tot maart 2015. Dat was het moment dat hij het voorzitterschap overdroeg aan mij.
Al gauw bleek dat Leo energie had voor tien. Hij wilde aan de weg timmeren met de Historische Kring D’ Oude School. De vereniging moest nog zichtbaarder worden dan die al was. Dus werd deelgenomen aan jaar- en kerstmarkten. Er werden leden geworven en nog veel andere activiteiten ondernomen.
Een belangrijk item voor Leo was de huisvesting van de vereniging. Op de Burgemeester De Withstraat in ‘De Oude School’ had de vereniging werkruimte op de eerste verdieping. Vergaderingen vonden er plaats als ook kleinere tentoonstellingen. Om de verdieping te bereiken moest je een steil trappetje beklimmen dat over de nog aanwezige bedstee ging. Dat was nog wel te doen, maar de weg naar beneden moest om ongelukken te voorkomen achteruit gelopen worden waarbij ook nog eens behoorlijk gebukt moest worden vanwege het niet al te ruime trapgat. Dat kon zo niet langer vond Leo. Hij ging direct op zoek naar een ruimte elders. Diverse contacten die hij had o.a. bij de gemeente zette hij in om er een succes van te maken. Zo kwamen ‘we’ terecht op de Kometenlaan in de Noordpoolflat mede dankzij ook de medewerking van de woningcoöperatie SSW.
Met enige regelmaat bracht Leo de vereniging onder de aandacht van de gemeente door contacten te leggen met de wethouders die cultuur in hun portefeuille hebben. Huisvesting en de financiering daarvan waren nog wel eens onderwerp van gesprek. Gesprekken over subsidiëring eveneens. En het onder de aandacht brengen bij de gemeente van het belang van een historische vereniging en daarbij ook de verwachting uitsprekend dat de vereniging steun verwacht van de gemeente. Leo maakte duidelijk dat het een ‘must’ is voor een gemeente de historische vereniging te steunen waar het maar kan.
Leo zorgde voor reuring. De vergaderingen overschreden nog wel eens de van te voren gestelde eindtijd. De agenda was steeds goed gevuld mede door de vele plannen en ideeën van Leo. Hij stond voor de ideeën die hij had en probeerde anderen daar ook voor warm te krijgen. Ze voor zijn kar te spannen in een positieve zin. Gestadig en standvastig probeerde Leo zijn plannen waar te maken. Het tempo waarin hij het een en andere wilde verwezenlijken was niet altijd door anderen bij te houden. Ook was het soms voor anderen niet gemakkelijk net zo ambitieus te zijn als Leo. Dat gaf wel eens wrijving. Het spreekwoord zegt echter ook dat wrijving glans geeft. Uiteindelijk kwam veel toch wel goed.
In 1917 kreeg het deel van de gemeente dat tot dat moment Station De Bildt heette de naam Bilthoven. In 2017 een mooie gelegenheid om een boek te gaan uitgeven mede omdat de Historische Kring D’ Oude School in dat jaar haar 25-jarig jubileum vierde. Samen met Wim Krommenhoek verzamelde Leo onderwerpen, teksten, foto’s e.d. voor dat boekje. Maar het aanvankelijke idee van een dun boekje bleek bij verschijning op 11 oktober 2017 in de Mathildezaal van ons gemeentehuis een volwassen boek geworden te zijn van ruim 300 pagina’s. “Honderd jaar Bilthoven” kwam mede tot stand dankzij financiële bijdragen van diverse fondsen. Binnen de kortste keren was het boek uitverkocht en verscheen er nog een tweede druk. Leo was de grote (pro)motor achter dit boek.
Toen 5 mei 2020 , de dag waarop ons land 75 jaar bevrijding zou gaan vieren, naderbij kwam, richtte Leo zich op verzetsstrijders die in de gemeente De Bilt actief zijn geweest. Het monument voor ons gemeentehuis Jagtlust trok zijn aandacht. Hij ontdekte dat daarop toch zeker vier namen van verzetsstrijders ontbraken. Het onderzoek waarmee hij al bezig was werd uitgebreid. Hij zocht contact met de gemeente om zijn ontdekking aan te kaarten en een lans te breken voor deze verzetsstrijders. Hun namen moesten een plaats krijgen op het monument was Leo’s mening. De gemeente voerde argumenten aan omdat nu niet meer te doen. Het kostte Leo de nodige moeite om dat te accepteren. Zijn onderzoeken waren echter niet voor niets geweest. In mei 2020 kwam er een door Leo samengesteld boek “Bevrijding en Vrijheid”. Het had op 4 mei 2020 bij de Dodenherdenking aangeboden moeten worden aan de aanwezigen bij die herdenking. Door de coronapandemie viel dat echter in het water. Alle leden van de vereniging kregen het boek aangereikt.
Grappig is om te vermelden dat Leo zuinig omging met papier. Al eerder aan één zijde bedrukte A-4tjes hebben nog een lege achterkant. Die gebruikte hij om zijn aantekeningen van de onderzoeken voorlopig vast te leggen. Van diverse onderzoeken bracht hij trouw dit soort aantekeningen en allerlei andere paperassen op ons werkadres op de Kometenlaan om ze daar te bewaren.
De vereniging verliest een markant mens die ook nadat hij het voorzitterschap had neergelegd nog immer actief voor de vereniging was. Wij zijn hem veel dank verschuldigd. Wij wensen zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en verder familie sterkte bij het verwerken van het verlies van Leo.
Paul Meuwese, voorzitter