Steven Hagers (2010)
Ik was acht toen wij in 1967 verhuisden van Vught naar Bilthoven. Twee vergelijkbare dorpen, zou je zeggen. Dat was eigenlijk ook wel zo, want de villawijk waar wij in Vught woonden leek best wel op Bilthoven-Noord.
Toch was het een wereld van verschil. In Vught had ik vriendjes, in Bilthoven is het schrilste dat ik me herinner, wat een jongetje van mijn gymclub me toevoegde: Kun jij niet normaal praten? Daarmee doelde hij op mijn Brabantse accent.
Ik voelde mij ontheemd. Wellicht was mede het feit dat wij op de Hercules Segherslaan woonden daaraan debet, een straat die bijna niemand kende aan de uiterste grens van het dorp. Het zal duidelijk zijn dat ik niet blij was met onze verhuizing.
Tot overmaat van ramp deden mijn ouders mij op de Theresiaschool. In die tijd was het immers vanzelfsprekend dat je als katholiek koos voor een katholieke school voor je kinderen. Niet alleen was die school een heel slechte school, ik heb me er ook nog eens heel ongelukkig gevoeld.
Toch heb ik ook wel goede herinneringen aan mijn jeugdjaren in Bilthoven. Zo hadden mijn zussen, broer en ik jaarlijks een abonnement op het Natuurbad. (Dat daar veel mooie verhalen over te vertellen zijn, bewijst wel de schrijver Peter Hoefnagels in zijn semi-autobiografische roman De vleesheuvel. Hiervan is een recensie (Een Bilthovense jeugd) te lezen in De Biltse Grift van juni 2011.)
Ik wil hier alleen memoreren wat het water van dat zwembad met blonde haren deed. Gedurende het seizoen werd blond namelijk steeds groener. Waar het nu precies door kwam, heb ik nooit officieel gehoord, maar ik ga ervan uit dat het kwam door de omringende dennenbomen.
Hetzij stuifmeel dat in het water woei, hetzij ander materiaal, zoals naalden dat erin terechtkwam. Wie zal het zeggen, maar Natuurbadzwemmers waren op die manier goed te herkennen, vooropgesteld dat ze blond waren.
Frans Hoogeweg (2010)
Ik woonde zelf in die jaren in tuindorp (Korhoenlaan) en als het even kon zwommen wij elke dag in het zwembad Brandenburg. Ook daar trad het verschijnsel van groene haren op en vooral als je blond was, zoals deze jongen. De verklaring die toen werd gegeven dat de oorzaak lag in het ontsmettingsmiddel dat werd toegevoegd aan het zwemwater.
Later werd een ander middel gebruikt en verdween het verschijnsel. De toenmalige badmeesters Hemert en Wingelaar leven niet meer en kunnen dus geen uitsluitsel geven.